Bolonia na weekend – co zobaczyć (subiektywnie)

Bolonia na weekend – La Dotta, La Grassa, La Rossa!

Poniżej Torresotto di Porta Nuova (del Pratello):

Bolonia. Stolica regionu Emilia-Romagna. Jedno z kluczowych centrów kulturalnych Włoch. Najstarszy ośrodek uniwersytecki w Europie (1088). Miasto, które nigdy nie śpi. Miasto, które nie ma i nie chce mieć umiaru. La Dotta, La Grassa, La Rossa! La Dotta czyli uczona (za sprawą jednego z najstarszych uniwerków na świecie). La Grassa czyli obfita, tłusta (za sprawą wspaniałych produktów i potraw, z Parmigiano Reggiano, Prosciutto di Parma czy tagliatelle al ragù na czele). La Rossa – czyli czerwona (za sprawą dominujących w architekturze miasta budynków z czerwonej cegły).

Scena gastronomiczna Bolonii jest o tyle niezwykła, że choć region Emilia-Romagna szczyci się bogactwem wspaniałych lokalnych produktów, często z certyfikowanych (choćby przez Slow Food) gospodarstw rolnictwa ekologicznego, w zalewie lokalnych trattorii i barów nie jest łatwo znaleźć miejsca, których oferta rzuca na kolana. Najlepszych lokali regionu wcale nie skupia Bolonia. Łatwiej trafisz tu do dobrej enoteki z pięknie zaopatrzoną piwnicą, gdzie do wina zamówisz kilka prostych przekąsek (szynki i sery to podstawa) niż zjesz gdzieś z sensem bez rezerwacji. Popularność miasta i tłumy turystów, szczególnie w ciepłe miesiące, robią niestety swoje. Byliśmy w Bolonii we wrześniu 2019 przez kilka dni (dojeżdżając pociągiem z Modeny – nie ruszając samochodu dokładnie z tych samych przyczyn, które dotyczyły Parmy) i wiemy już, że kiedyś trzeba to powtórzyć w jakiś inny, chłodniejszy i spokojniejszy czas.

Bolonia na weekend, co robić w Bolonii

Co robić w Bolonii, kiedy masz mało czasu (weekend), ale wiesz, że na pewno tu wrócisz? Spacerować, cieszyć oczy i… robić winne przystanki (Gdzie na wino w Bolonii).

Le Due Torri (Piazza di Porta Ravegnana)

Wieże, portyki i bramy to jedne z najistotniejszych elementów dziedzictwa architektonicznego i kulturowego miasta. Le Due Torri, czyli dwie sąsiadujące ze sobą krzywe wieże, będące symbolem i znakiem rozpoznawczym Bolonii: Torre degli Asinelli (blisko stumetrowa, najwyższa krzywa wieża we Włoszech) & Torre della Garisenda (niższa, niespełna 50 m). Wieże ulokowane są na skrzyżowaniu dróg prowadzących do pięciu bram starego muru okalającego miasto. Nazwy wież wywodzą się od familii, którym przypisuje się budowę wież w latach 1109-1119. Z około 200 wież istniejących niegdyś w Bolonii, do dziś przetrwało ledwie 21.

Poniżej: widok na Torre degli Asinelli z Via Rizzoli:

Torre degli Asinelli to doskonały punkt widokowy, z którego przepięknie widać miasto mieniące się milionem odcieni ceglanej czerwieni (na szczyt wieży prowadzi niespełna 500 stopni).

Portici di Bologna

Rozsiane po całym mieście słynne bolońskie portyki, czyli najdłuższe na świecie arkady (zadaszone pasaże) wpisane na listę światowego dziedzictwa UNESCO. Ich łączna długość w mieście wynosi 53 kilometry, w tym w samym centrum aż 38 km! Dzięki nim zwiedzisz miasto w każdych warunkach atmosferycznych. W Bolonii tak łatwo nie zmokniesz!

Bolońskie portyki chronią przed słońcem i deszczem, mieszczą butiki, winiarnie, kawiarnie i restauracje. Są jednym z kluczowych symboli miasta. Nie ma drugiej takiej metropolii na świecie, która mogłaby poszczycić się równie imponującą liczbą malowniczych zadaszonych pasaży. Do czasów współczesnych przetrwało niewiele najstarszych portyków, ponieważ początkowo wznoszono je z drewna. Niegdyś drewniane portici zostały zastąpione niemal w całości kamieniem lub cegłą zgodnie z edyktem z 1568, choć niektóre średniowieczne pasaże wzniesione z drewna przetrwały do dziś. W najszerszym portyku Bolonii, w kościele Santa Maria dei Servi każdej zimy odbywa się jarmark bożonarodzeniowy.

Mercato delle Erbe di Bologna

Mercato delle Erbe to największa zadaszona hala targowa w sercu Bolonii. Targowisko w obecnej formie zaprojektowali w 1910 roku Arturo Carpi i Luigi Mellucci. Pierwotnie wewnątrz budynku znajdowały się treccole, klasyczne stragany z jedzeniem, przeniesione tu na stałe z Piazza Maggiore. Po II wojnie światowej targ otwarto ponownie w 1949. Główne wejście znajduje się od strony Via San Gervasio. Po remoncie w 2014 Mercato delle Erbe zmienił charakter zgodnie z ogólnoświatowym trendem: tradycyjny targ działa obecnie obok licznych sklepików, restauracji, wine barów, kawiarni i tak dalej, dzięki czemu tętni życiem jeszcze intensywniej niż kiedyś.

Via Pescherie Vecchie, Via Drapperie, Via Del Pratello, Via Clavature…

Uliczka tuż przy Piazza Maggiore pełna butików z fajnym jedzeniem (znajdziesz tu między innymi doskonałe sery, np. Parmigiano Reggiano DOP z mleka czerwonych i białych krów), kolorowych owocowo-warzywnych straganów, barów i osterii. Warto zagłębić się w labirynt sąsiednich uliczek; z Via Pescherie Vecchie sąsiadują Via Del Pratello, Via Clavature (z Mercato di Mezzo) i kilka innych malowniczych zakątków.

W tych miejscach w Bolonii robiliśmy spożywcze zakupy:

• Drogheria Gilberto, Via Drapperie 5/A (najważniejsza w tym butiku jest piwnica z winem, a na parterze znajdziesz między innymi rewelacyjny gorzki miód z Sardynii (corbezzolo), czekolady Domori, aceto balsamico tradizionale i tak dalej),
• Eataly Bologna, Via degli Orefici 19 (wina i sycylijskie miody Amodeo Carlo)
• Alimentari przy Via Pescherie Vecchie (świeże owoce i sery)
• Enoteca Storica Faccioli, Via Altabella 15b (wina)

Palazzo della Mercanzia (w pobliżu Piazza Di Porta Ravegnana)

Palazzo della Mercanzia to budynek Departamentu Handlu Bolonii, do którego możesz wejść i obejrzeć oryginalną odrestaurowaną salę konferencyjną gildii kupieckich różnych specjalności (krawieckie, rzeźnicze, etc.).

Piazza Maggiore

Słynny Piazza Maggiore stanowi historyczne centrum Bolonii i główny plac miasta, przy którym ulokowane są między innymi urzędy centralne i bazylika San Petronio.

Piazza del Nettuno

Jeszcze jeden symbol Bolonii i popularny punkt spotkań: fontanna z pomnikiem przystojniachy Neptuna ;) Neptun, umiejscowiony na Piazza del Nettuno, tuż obok Piazza Maggiore, został wyrzeźbiony w brązie przez Jean de Boulogne di Douai z Flandrii (Giambologna) w 1564 wg projektu architekta i malarza Tommaso Laureti Siciliano.

cdn.