Sewilla na weekend – co zobaczyć (Sewilla w pigułce)

Sewilla na weekend – co zobaczyć.

Sewilla na weekend to wpis w odpowiedzi na Wasze prośby. Po publikacji cyklu Co zobaczyć w Sewilli, w ramach którego opublikowaliśmy trzy wpisy (Sewilla miejsca nieznane, Sewilla TOP 10 for free, Sewilla TOP 5 – to trzeba zobaczyć!) w komentarzach i emailach pojawiło się sporo próśb o wyekstrahowanie z tej serii zestawu miejsc do zobaczenia w 2-3 dni, czyli w ramach klasycznego weekendowego wypadu do stolicy Andaluzji. Ciekawych pełnego opisu atrakcji w Sewilli zapraszamy do lektury poszczególnych odcinków wylinkowanych powyżej, a wszystkim innym polecamy propozycję zwiedzania miasta w wersji skondensowanej, acz intensywnej czyli Sewillę w pigułce.

By zwiedzanie w takim trybie przebiegało bardziej płynnie, bilety do Reales Alcazares, Catedral de Sevilla (w tym wejście na Giraldę i spacer po dachu katedry) oraz Plaza de Toros najwygodniej kupić online (niezależnie od sezonu). Dzięki temu zaoszczędzicie sporo czasu.

Poniższa Sewilla na weekend to wariant MAX, który najlepiej dopasować do własnego tempa, w razie potrzeby wycinając z planu to czy owo :-)

Czytaj też:

• Przewodnik kulinarny po Sewilli

• Sewilla – co zobaczyć w 14 dni

• Mieszkanie wakacyjne w Sewilli – namiary

• Sewilla – co przywieźć?

Sewilla na weekend – dzień I

Bulwary nad brzegiem Guadalquivir i Torre del Oro

Płynąca ku wodom Atlantyku Guadalquivir czyni Sewillę jedynym portem rzecznym w Hiszpanii. Bulwary ciągnące się wzdłuż brzegu Guadalquivir, a konkretnie kanału Alfonso XII, który jest jedną z odnóg tej rzeki, przyciągają tłumy spacerowiczów i rowerzystów. Po rzece pływają statki wycieczkowe, a nad brzegiem ciągnie się długa promenada. Wymarzone miejsce na spacery, szczególnie latem ze względu na zbawienny chłód od wody.

Kiedy już tu jesteśmy, mamy rzut beretem do Torre del Oro, co oznacza dosłownie Złotą Wieżę. To jeden z głównych symboli Sewilli. Wieża, ulokowana nad brzegiem Guadalquivir, pochodzi z XIII wieku. Nazwa wieży wzięła się ponoć stąd, że w przeszłości jej ściany pokrywały ceramiczne złocone azulejos. Współcześnie, w nocy jest podświetlana ładnym złotym światłem. Niegdyś wraz ze Srebrną Wieżą stanowiła element systemu fortyfikacji obronnych. Obecnie wewnątrz wieży działa mini muzeum morskie. Nieopodal Torre del Oro znajduje się Plaza de Toros de la Real Maestranza de Caballeria.

Plaza de España oraz Parque de Maria Luisa

Plac Hiszpański to jeden z tych obiektów, których nikomu przedstawiać nie trzeba. W Sewilli wszystkie drogi prowadzą co najmniej w dwa miejsca, tj. do katedry oraz właśnie tu, na Plaza de España. To chyba najsłynniejszy obiekt architektoniczny w mieście, a na pewno – mimo upływu czasu – wciąż jeden z najpiękniejszych. Bardzo pocztówkowy i instagramowy, zarówno za dnia, jak i w środku nocy. Gra świateł i granatowa głębia księżycowego nieba robią swoje.

Autorem projektu obiektu, który wzniesiono w 1928 roku z okazji zorganizowanej w Sewilli Iberoamerykańskiej wystawy Expo World’s Fair (1929) jest hiszpański architekt Anibal Gonzalez Alvarez-Ossorio. Plac otacza monumentalna galeria zdobiona przepięknymi barwnymi azulejos. Część zdobień na przestrzeni lat uległa zniszczeniu i wyraźnie domaga się renowacji, ale całość i tak wciąż robi wielkie wrażenie. Każda z ławek widocznych na kilku poniższych zdjęciach referuje do jednej z prowincji Królestwa Hiszpanii (łącznie jest ich 48). Przez plac przepływa mini kanał, który przecinają cztery małe, niezwykle fotogeniczne i kolorowe mostki, symbolizujące królestwa Hiszpanii (Nawarra, Aragonia, Kastylia i Leon).

Plaza de Espana znajduje się w obrębie kompleksu parkowego Parque de Maria Luisa. To piękny (szczególnie wiosną) rozległy park miejski zaprojektowany przez francuskiego architekta krajobrazu (Jean-Claude Nicolas Forestier) również z okazji Expo z 1929 r. Fontanny, stawy, meble parkowe zdobione azulejos, kwiaty, odurzający aromat drzewek pomarańczowych – wszystko to sprawia, że park jest świetnym miejscem na spacery o każdej porze roku, a w słoneczne dni i wiosną w szczególności.

Plac Hiszpański: Avenida de Isabel la Catolica

Park: Paseo de las Delicias

Barrio de Triana + Puente de Triana + Mercado de Triana

Triana. Dziś – niezwykle urokliwa dzielnica Sewilli, słynąca z azulejos i rzemiosła ceramicznego, przyciągająca tłumy turystów. Niegdyś – miasto o mrocznej historii. W Średniowieczu Triana była niezależnym miastem, a także stolicą hiszpańskiej Świętej Inkwizycji i siedzibą jej pierwszego stałego trybunału, z administracją, lochami i narzędziami tortur w Castillo de San Jorge. Dziś po zamku prawie nie ma śladu, a na jego miejscu działa Mercado de Triana. O przeszłych niespokojnych dziejach przypomina niepozorna uliczka Callejon de la Inquisicion (Zaułek Inkwizycji).

Puente Isabel II (Puente Triana) to metalowy most, który łączy Trianę z centrum miasta i uchodzi za jeden z najpiękniejszych mostów w Sewilli. Przecina on Canal de Alfonso XIII, stanowiący jedną z odnóg Guadalquivir, która otacza Trianę, czyniąc z niej niemal wyspę. Budowę Puente Isabel II, będącego pierwszym stałym mostem Sewilli ukończono w roku 1852.

Mercado de Triana, w przeciwieństwie do Mercado Lonja del Barranco, o którym niżej, to przede wszystkim klasyczny targ ze straganami, gdzie można kupić sery z różnych regionów Hiszpanii i świata, szynki, przyprawy, owoce i warzywa. To jednak nie wszystko. Działa tu również kilka barów tapas, wine barów i bardzo sympatyczna maleńka kawiarnia-herbaciarnia, o której pisaliśmy tutaj.

Mercado: Calle San Jorge 6

Mercado Lonja del Barranco

Mercado Lonja del Barranco to hala wzniesiona w 1861 roku wg projektu Gustawa Eiffela, niedawno odnowiona. Jest typowym przykładem targu gastronomicznego w stylu Mercado de San Miguel w Madrycie czy restauracyjnej części Mercado da Ribeira w Lizbonie. Mieści się w sercu miasta, przy Calle Arjona, nad brzegiem Guadalquivir. Obecnie Lonja del Barranco wypełnia szereg lokali – tapas barów, cheese & wine barów, restauracyjek i kawiarni ze wspólną przestrzenią konsumpcyjną. Hala tętni życiem do późnych godzin nocnych. Przed południem, kiedy na Mercado nie jest jeszcze zbyt tłoczno, warto wpaść tu na kawę i kieliszek sherry. Wieczorami znacznie trudniej znaleźć kawałek wolnego stolika, ale nikogo to nie zraża. Trudno się dziwić. Jest tłumnie, gwarnie, a przede wszystkim tanio. Więcej zdjęć z targu – tutaj. O tym, co i gdzie zjeść na Barranco i w innych częściach Sewilli pisaliśmy w tym wpisie.

Gdzie: Calle Arjona

Sewilla na weekend – dzień II

Reales Alcázares de Sevilla (Real Alcázar)

Pałac Królewski, a właściwie imponujący zespół pałaców i ogrodów królewskich, usytuowany nieopodal katedry, to jeden z najcenniejszych skarbów Sewilli, a jednocześnie najstarsza królewska rezydencja na świecie, nieprzerwanie wykorzystywana zgodnie ze swym przeznaczeniem. Hiszpańska rodzina królewska wciąż korzysta z części komnat górnego piętra pałacu. Początki Real Alcázar sięgają X wieku. Pałac w obecnym kształcie to obraz mieszanki stylów architektonicznych różnych epok, na przestrzeni których kompleks pałaców przebudowywano i modernizowano. Mamy tu pozostałości zamku Almohadów (dynastii marokańskiej, pod której panowaniem w XI-XIII wieku znajdował się Maghreb oraz Al-Andalus ze stolicą w Granadzie), budowle w stylach gotyckim, mudejar, renesansowym.

Do pałacu wchodzi się przez Puerta del Leon (Lwia Brama) przy Plaza del Triunfo. Głównym budynkiem Reales Alcázares jest Palacio Mudejar z XIV wieku. Ogrody królewskie to ok. 20 000 roślin 200 różnych gatunków, zajmujących powierzchnię ok. 100 000 kwadratowych. Trudno nie ulec urokowi tego miejsca. W roku 1987 Real Alcázar wraz z Catedral de Sevilla oraz budynkiem giełdy, które obecnie stanowi siedzibę Głównego Archiwum Indii (El Archivo General de Indias de Sevilla) został wpisany na listę Światowego Dziedzictwa UNESCO. Pałac stanowił też element scenografii m.in. w serialowej Games of Thrones, w której „zagrał” Dorne.

Na zwiedzanie pałacu należy zarezerwować minimum 4 godziny, choć bez trudu można tu spędzić znacznie więcej czasu.

Gdzie: Patio de Banderas

Barrio de Santa Cruz (Dzielnica Świętego Krzyża)

Barrio de Santa Cruz to najpiękniejsza dzielnica Sewilli. I (chyba) nasza ulubiona. Jak nie zakochać się w miejscu, gdzie nawet spody balkonów wykładane są kolorowymi azulejos (choć to cecha charakterystyczna także Triany i Macareny)?  W granicach Santa Cruz ulokowana jest m.in. katedra (Catedral de Santa María de la Sede de Sevilla) i kompleks Pałaców Królewskich (Reales Alcázares), a wschodnia część to tzw. Judería (dzielnica żydowska). Judería zajmuje obszar ciągnący się od murów miejskich aż po Jardines de Murillo, o których wspominaliśmy w tym wpisie. Dystrykt ten stanowi unikalny, przepiękny labirynt wąskich uliczek i klimatycznych placów pełnych restauracyjek, kawiarni, tawern, sklepików i rzemieślniczych pracowni. Po Barrio de Santa Cruz można spacerować w nieskończoność, nie nudząc się ani chwili, a jej główne biletowane atrakcje to seans flamenco w La Casa del Flamenco oraz Hospital de los Venerables Sacerdotes (Centro Velázquez). O obydwu miejscach pisaliśmy tutaj.

Catedral de Santa Maria de la Sede de Sevilla & La Giralda

„Zbudujmy świątynię tak piękną i majestatyczną, że ci, którzy ją ujrzą, wezmą nas za szaleńców” miał rzec Alonso Martinez, planując przebudowę meczetu, na którego podwalinach wzniesiono katedrę.

Catedral de Sevilla (Katedra Najświętszej Marii Panny) to jeden z trzech największych obiektów sakralnych na świecie (po Bazylice Św. Piotra w Watykanie i Katedrze Św. Pawła w Londynie) oraz jedna z dwu największych gotyckich świątyń na świecie, która o ów zaszczytny tytuł „rywalizuje” z katedrą w Mediolanie (Duomo St. Maria Nascente di Milano). Wynik rywalizacji – jak to zwykle bywa – uzależniony jest od perspektywy i przyjętych kryteriów. Tak czy owak, katedra liczy 116 m długości oraz 76 m szerokości. Krótko mówiąc, jest wielka i przysadzista. A w 1987 roku wraz z Reales Alcazares wpisano ją na listę Światowego Dziedzictwa Kulturowego UNESCO.

Katedra powstała na miejscu jednego z najwspanialszych meczetów Almohadów. Jej obecna architektura to odzwierciedlenie stylów kilku epok, na przestrzeni których katedrę budowano i modernizowano. Najsłynniejszym elementem budowli, będącym jednocześnie jednym z głównych symboli Sewilli, jest La Giralda – wieża katedry powstała w rezultacie przekształcenia wzniesionego przy meczecie minaretu w dzwonnicę. To właśnie pierwotna funkcja wieży jako minaretu przesądziła o tym, że na dzwonnicę nie prowadzą schody, a pochylnie na tyle szerokie, by muezin mógł wjechać na minaret konno i z jego szczytu wygłosić adhan (wezwanie do modlitwy). Dzięki temu obecnie wejście na szczyt wieży nie jest nawet w najmniejszym stopniu forsowne. Gdyby nie inni turyści wchodzący i schodzący z wieży, można by wbiec na górę lekkim truchtem

Przez wiele lat La Giralda stanowiła najwyższą wieżę w Hiszpanii (liczy 104 metry). Na jej szczycie znajdują się 24 dzwony (!) oraz Giraldillo – kilkumetrowa rzeźba symbolizująca triumf świata chrześcijańskiego nad muzułmańskim. Figura ta początkowo zwana była Giraldą („wiatrowskazem”) z uwagi na fakt, że jest ustawiona na umieszczonym na wieży wiatrowskazie i obraca się wraz ze zmianą kierunku wiatru. Z czasem nazwę Giralda przejęła jednak sama wieża, rzeźbę zaś zaczęto nazywać Giraldillo.

La Giraldę widać z daleka z wielu punktów w mieście, a ona sama jest dziś jednym z najpopularniejszych punktów widokowych w mieście. Wewnątrz katedry na szczególną uwagę zasługuje monumentalnych rozmiarów ołtarz główny, rzeźbiony przez pół wieku przez Pierre Dancarta i bogato zdobiony złotem. W katedrze znajduje się też m.in. grobowiec Ferdynanda III – wyzwoliciela Sewilli spod panowania Almohadów oraz okazałe mauzoleum Krzysztofa Kolumba, w którym spoczywają jego prochy sprowadzone do Sewilli z Hawany.

Gdzie: Avenida de la Constitucion

Sewilla na weekend – dzień III

Metropol Parasol (Las Setas de la Encarnacion / Las Setas de Sevilla)

Las Setas to niezwykła budowla z drewna o wymiarach 70 x 150 metrów, która stanowi jednocześnie wspaniały punkt widokowy. Autorem projektu budowli, którą oddano do użytku publicznego w 2011 roku, jest Jurgen Mayer. Metropol Parasol to konstrukcja złożona z sześciu „grzybów” połączonych kapeluszami; stąd jego potoczna nazwa, Las Setas. Wzniesiono je na, a właściwie nad Plaza de la Encarnacion. Konstrukcja obejmuje kilka poziomów połączonych ścieżkami, a jej główną atrakcją jest taras widokowy ulokowany na samej górze. W praktyce panoramę Sewilli można jednak podziwiać z grzybowego dachu z różnych punktów i perspektyw. Warto tu przyjść zarówno za dnia, najlepiej rano albo o zachodzie słońca, jak i w środku nocy, tuż przed zamknięciem (czynne do 23:00). Wtedy jest najbardziej pusto, czyli najlepiej Na parterze, pod kapeluszami Las Setas, działa centrum handlowe. Dopiero po powrocie do domu dokładniej przyjrzeliśmy się biletom (3 EUR per capita), do których dodawane są kupony na darmowe drinki w jednym z barów w Las Setas. Lekko bezsensowna zachęta, ale jest

Gdzie: Plaza de la Encarnacion

Plaza de Toros de la Real Maestranza de Caballeria de Sevilla

Plaza de Toros – świątynia corridy w dzielnicy El Arenal – to jedna z najstarszych w Hiszpanii i wciąż działająca zgodnie z przeznaczeniem arena walki byków (w przeciwieństwie np. do Arenas de Barcelona, w której funkcjonuje obecnie centrum handlowe). Zbudowano ją w latach 1749 – 1881.

Bardzo warto ją zwiedzić, a nie tylko obejrzeć z zewnątrz, niezależnie od oceny samej idei corridy. Bilet wstępu jest tani, kosztuje 8 EUR, a program zwiedzania obejmuje między innymi wstęp do muzeum corridy z kolekcją kostiumów i akcesoriów toreadorów (znajduje się tu m.in. purpurowa kapa toreadora pomalowana przez Pablo Picasso), zabytkowych plakatów anonsujących walki, obrazów, posągów, trofeów, etc., wstęp do kaplicy, w której matadorzy modlą się przed walką oraz wstęp na widownię wokół areny, która mieści wg różnych źródeł ok. 12000 – 14 000 widzów. W ciągu roku odbywa się tu kilkadziesiąt walk. Hiszpanie uświęcają nimi wszystkie wyjątkowe okoliczności, w tym między innymi Semana Santa, czyli Wielki Tydzień i Wielkanoc, barwną Feria de Abril, która w tym roku po raz pierwszy od dawna przypada całkowicie w maju, przez co trafniej byłoby określać ją mianem Feria de Mayo czy święta Bożego Narodzenia. Poza głównym harmonogramem walk, La Maestranza organizuje też novilladas. Są to serie walk odbywających się zwykle w lipcu i sierpniu, promujących młode talenty corridy. W dni, które przypadają w kluczowe święta bilety na walki byków są najdroższe i wyprzedają się ze znacznym wyprzedzeniem (można kupić je online, najwygodniej i najbezpieczniej – na stronie Plaza de Toros). Niezależnie od dnia walk, właściwie nie ma szans kupić biletów na kilka dni przed imprezą, natomiast wokół Plaza de Toros łatwo natknąć się na handlarzy, który usiłują wcisnąć (zapewne lewe) bilety po cenach co najmniej dwu-, trzykrotnie przebijających oficjalnie stawki.

Gdzie: Paseo de Cristobal Colon 12

Casa de Pilatos

Casa de Pilatos (Dom Piłata) to przepiękny kompleks pałacowy w stylu włoskiego renesansu z elementami hiszpańskiego stylu mudejar, uważany za pierwowzór andaluzyjskich pałaców. Wzniesiony pod koniec XV wieku, u schyłku hiszpańskiego gotyku, w kolejnych latach remontowany i upiększany. Casa de Pilatos to – w skrócie – szereg pięknych komnat ze ścianami zdobionymi ręcznie malowanymi azulejos, dziedzińce i ogrody (mały – jardin chico oraz duży – jardin grande). Najsłynniejszą część Casa de Pilatos stanowi patio principal, tj. piękny prostokątny wewnętrzny dziedziniec główny z marmurową fontanną ulokowaną pośrodku. Plac okalają dwukondygnacyjne krużganki, z których prowadzą wejścia do komnat. Z kolei ściany jednej z komnat – Salon de Pretorio – zdobią świetnie zachowane azulejos o 150 różnych wzorach. Bogactwo detali i staranność wykonania zdobień w Casa de Pilatos oszałamiają, podobnie jak w wielu innych miejscach w Sewilli.

Casa de Pilatos to obiekt wyjątkowej urody, który zwiedza się tym przyjemniej, że turystów – w porównaniu z Reales Alcazares i katedrą – jest tu stosunkowo niewielu. Nawet podczas Semana Santa w Casa de Pilatos było cicho, spokojnie i przyjemnie, czyli zupełnie inaczej niż w niemiłosiernie zatłoczonych popularniejszych obiektach. Must see, tym bardziej, że bilet kosztuje ledwie 8 EUR.

Gdzie: Plaza de Pilatos 1

Palacio de las Dueñas

Palacio de las Dueñas to piękny pałac z przylegającymi doń ogrodami, należący obecnie do książąt rodu Alba (Propiedad de la Casa de Alba). Wzniesiony pod koniec XV wieku w stylu renesansowym, z elementami gotyckimi i mudéjar (mauretańskimi). Pałac jest jednym z najwspanialszych przykładów historycznych budynków w Sewilli, stanowiących podstawy dziedzictwa architektonicznego tego pięknego miasta. Wypełniają go należące do rodu Alba kolekcje hiszpańskiego malarstwa, antycznych mebli, ceramiki, rzeźb i tak dalej. Obiekt ten udostępniono do zwiedzania niedawno – 17 marca 2016 roku – tj. niespełna półtora roku po śmierci 18 księżnej Alba. Inicjatorem otwarcia Palacio był książę Carlos Fitz-James Stuart Martinez de Irujo.

Księżna, której pełne imię i nazwisko brzmi – uwaga, wdech! – María del Rosario Cayetana Paloma Alfonsa Victoria Eugenia Fernanda Teresa Francisca de Paula Lourdes Antonia Josefa Fausta Rita Castor Dorotea Santa Esperanza Fitz-James Stuart y de Silva Falcó y Gurtubay, była – wedle różnych źródeł – najzamożniejszą albo jedną z najzamożniejszych arystokratek Europy. Jej majątek wycenia się na przeszło 3 miliardy EUR. Ponoć jej stan posiadania sprawiał, że mogła podróżować po Hiszpanii ani na chwilę nie opuszczając granic swych posiadłości. Dodatkowo, szczyciła się dłuższą listą tytułów szlacheckich niż Królowa Elżbieta II, co zapewniło jej nawet miejsce w Księdze Rekordów Guinnessa. Księżna Alba to także historia o trzech mężach, sześciorgu dzieci, ośmiu operacjach plastycznych, imprezowym stylu życia, modzie, ale też kolekcjach sztuki i mecenacie kultury. Krótko mówiąc, była to postać niezwykle barwna i taki też jest pałac, w którym Cayetana wzięła jeden ze ślubów, a później zamieszkiwała do końca swoich dni.

W związku z tym, że obiekt otwarto dla publiczności dopiero blisko trzy lata temu, wcześniej zaś można było go zwiedzać tylko pod warunkiem uzyskania pisemnego zezwolenia, wiele osób wciąż nie ma o nim pojęcia, a to oznacza jedno: póki co można go odkrywać i podziwiać we względnym spokoju. Stan ten nie będzie jednak trwał wiecznie, dlatego nie ma z czym zwlekać. Na tle obleganego przez tłumy Real Alcazar, Palacio de las Dueñas niemal świeci pustkami. Bardzo warto! Cena biletu: 8 EUR per capita.

Więcej informacji o tym, co warto zobaczyć w dzielnicy Macarena znajdziesz w tym wpisie.

Gdzie: Calle Duenas 5 (Macarena)

cdn.